Çaresiz

Söz uçar derinde bir kara gece
Uykuya  mı dalar beden sessizce?
Konuşur tek başına kalbin dili
Zifiri yalnızlıkta çaresizce!

Samimiyetsiz

Kalmak istemezsin kimsesiz

Açarsın  kapıları da

Girer içeri onca davetsiz

Hiç farketmezsin

Gezer  en gizli bahçelerinde

Onca samimiyetsiz

İçin çok fena yanar da

Daralırsın kimi sebepli kimi sebepsiz

Git demek istersin

Susarsın

Gülüşür

İçinde onca samimiyetsiz

Buluşur tenhada bir gizli bakış

Bir kinayeli söz

Mührünü vurur zamana

Anlamadığını sanırlar

Susarsın çaresiz

Sonra bir de bakarsın çekip gitmişsin

Kapatmışsın ardından tüm kapıları

İçeride tutsak kalmış onca samimiyetsiz

Ataşehir, 06.01.2018